Saç Nemli Olursa Ne Olur? Bir Akşamın Hikayesi
Saçımın nemli olması, her zaman garip bir anlam taşımıştır benim için. Herkesin saçını kurutmaya çalıştığı bir dünyada, nemli saçımla ben bir şekilde farklı hissediyorum. O akşam, Kayseri’nin soğuk sokaklarında saçımın nemli olduğunu fark ettiğimde, içimde tam da bu duygular yükseldi. Hem bir huzursuzluk, hem de garip bir rahatlık… Saçım nemli, ama ruhum daha da nemli. Belki de saçımın nemli olması, içimdeki duygusal karmaşanın dışa vurmuş haliydi.
O Akşam Yağmur Yağmıştı
O akşam, yağmur birdenbire bastırdı. Kayseri’nin dar, taşlı sokaklarında, kimse dışarıda kalmak istemiyordu. Ama ben, her zamanki gibi yürümek istedim. Hem de hiç beklemediğim bir şekilde… Yağmur damlalarının yüzüme vurması, saçımın kısa sürede ıslanmasına neden olmuştu. Başımı kaldırıp yağmura bakarken, içimde bir şeylerin kırıldığını hissettim. Belki de bir kayıptı, belki de bir umut. Ama o an, o an işte, sanki saçımın nemli olması, hissettiklerimi tam olarak yansıtıyordu. İsterdim ki, biri gelip de bana “Senin saçın neden bu kadar nemli?” desin. Ama işte o an, kimse yoktu. Yağmur, saçımın kıvrımlarında kaybolmuştu, tıpkı benim duygularım gibi.
Saçım Nemli, Ama Hala Bir Şeyler Hissediyorum
Havanın soğumasıyla birlikte, saçımın nemi daha da derinleşti. Sanki bu durum, içimdeki boşluğu biraz daha derinleştiriyordu. Nemli saçlarla dolaşmak, sadece fiziksel bir şey değildi; aynı zamanda bir ruh haliydi. O an, geçmişte hissettiklerimi hatırladım. Hayal kırıklıkları, boşa geçen umutlar, bazen de bir aşkın sönmesi… Her biri saçımın neminde kayboluyordu. Kimseye anlatmadım, ama içimde bir şey hep nemli kalmıştı. Hatta belki de saçımın nemli olmasının tek nedeni, o duyguların artık bir yerlerde dışa vurmasıydı.
Geceyi düşündüm. Yağmurun dinmesini, saçımın kurumasını… Ama kuruma o kadar da kolay değildi. Saçımın nemi, beni ne kadar sararsa sarsın, içinde kaybolduğum duygular bir türlü geçmek bilmiyordu. İçimden bir ses, “Neden bu kadar duygusal oluyorsun?” dedi. Ama ben cevap vermedim. Saçım nemliydi, ama hala yaşadığım anı seviyorum. Her damla, her adım, her his… Nemli saçla yürümek, sanki yaşadığım anı tam anlamıyla hissetmek gibiydi.
Bir Gelecek, Bir Umut
Sabah uyandım. Saçımın hala nemli olduğunu hissettim. O geceki yağmurdan hiçbir şey kalmamıştı, ama ben hala o anı içimde taşıyordum. Nemli saç, sadece bir görünüş değilmiş, aynı zamanda bir ruh halinin ifadesiymiş. Her ne kadar saçım kurusa da, o geceyi ve hissettiklerimi unutamam. Belki de böyle işte, hayatın bize sunduğu duygusal anlar gibi; zaman geçtikçe kurur, ama geriye bir iz bırakır. Saçım nemli olduğunda, geçmişin izlerini taşıdığımı hissediyorum. Ve belki de her nemli saç, yeni bir başlangıcın işaretidir. O anın kırılganlığını, o anın duygularını içimde saklıyorum.
Ve Sonra, Bir Şey Değişti
O günden sonra, saçımın nemli olması bir alışkanlık halini aldı. Her yağmurda, her duygusal anımda, saçımın nemini fark ettim. Belki de nemli olmak, kaybettiğim umutların, yeni bir başlangıcın ya da hayal kırıklıklarımın simgesiydi. Kim bilir? Ama bir şey kesin: Saçımın nemli olması, bir şeylerin kaybolduğunda bile hala bir şeylerin var olduğunun göstergesiydi. Nemli saçla, yaşadığım her anı daha çok hissediyorum, daha çok anlıyorum. Ve belki de bu, hayatın bana sunduğu en gerçek şeydi.